Ailece geçirilen güzel zamanlar aslında çocukların geleceğine de yapılacak en önemli katkıdır. İnsanın en güzel yanları ve kişiliği, güçlü ve mutlu çocukluk anılarıyla gelişir. Bu yeni bir bilgi değil.
Anne babalar elbette çocuklarıyla eğlenceli zaman geçirmeye çalışıyor. Yorgun ve zor bir günün sonunda eve gelip çocuğunuzla oynamaya zaman ayırıyorsunuz ama bu çaba eğlenceli bir anıdan hızla uzaklaşıp karşılıklı sinir patlamalarıyla sonuçlanabiliyor.
Aslında kendinizi ihmal ederek kimseyi mutlu edemezsiniz. Oyun oynamayı sadece çocuklar için eğlence olarak görmeyin. Sizin mutsuz olduğunuz bir anda çocuğunuz keyifli zaman geçiremez. O da huzursuz olur ama neye huzursuz olduğunu tanımlayamaz. Kendinize ve çocuğunuza bu haksızlığı yapmayın. Özellikle de oyuna bu haksızlığı yapmayın. Oyun insanlık tarihinden eski bir ata kaynaktır. Oyun güçlüdür. Bakış açınızı değiştirin sadece çocuğunuz için oynamayın. Çocuğunuzun bilgi, beceri ve ihtiyaçlarını gözeterek kendiniz için oynayın. Siz eğlenin. Sizin de oyun oynamaya ihtiyacınız var.
Oyun zamanımızda daha çok çocukla ilişkilendirilir. Oyun çocukların hakkı ve ihtiyacıdır. Bu kesinlikle doğru ama sınırlandırılmış bir düşüncedir. “Oyun ve oyunlaştırma” “Çocukluktan” ezeli ve ebedidir.
Çocuk dediğimizde bugün aklımıza gelen tüm kavram ve kavrayışlar Rönesans sonrası batı düşüncesinin ürünüdür. Oysa ki oyun insanlık var olmadan bile önce vardı. Dürtü ile başlayan, aklın bir sonucu, eğitimin kaçınılmaz bir öğesidir. Bu nedenle oyun çocuklara özel bir eğlence biçimi olarak sınırlanamaz. Oyun bilinçli kullanıldığında duygu kontrolünden yaşam gücünü arttırmaya sonsuz olanaklar sunmak için vardır.
Çocuğunuzla oynayacağınız oyunu seçerken kendinize de uygun bir oyun seçin. Sonra düşünün ne kadar enerjiniz ve zamanınız var. Bunları uzun uzun planlamanızdan değil önce kendinize sonra çocuğunuza dürüst olmanızdan söz ediyoruz.
Diyelim ki çocuğunuz figürlü oyuncaklarıyla oynamanızı istiyor. Nasıl olsa oturacaksınız. Bütün gün sizi görmedi tabii ki sizle zaman geçirmeli. Bu fedakarlığı onun için yapmaya karar verdiniz. Hatta bazı anlarda bütün gün onu “bırakmanın” diyeti gibi gördünüz. Yarım saat boyunca oyun alanının düzenlenmesi oyunun ön hazırlıklarıyla geçti. Çocuğunuz için tam oyun başlayacakken, sizin sabrınız ve zamanınız bitti. Hadi artık yemek yiyelim dediniz. Gerçekten çocuğunuzun “A tabii hadi yiyelim!” demesini bekleyebilir misiniz? O kadar süredir hazırlandığı ve daha başlayamadığı oyunu bırakabilir mi? Uzun süredir beklediği maç tam başlayacakken elektrik kesildi diye çıldıran yetişkinlerin ülkesinde sizin miniciğinizin bu zorlu duygu ve düşünce kontrolünü gerçekleştirebileceğine inanıyor musunuz? Ya da çılgın bir koşuşturmacanın, havalarda uçmanın siz yoruldunuz diye bitebileceğine inanıyor musun? Çocuğunuzun vücudunda salgılanan ve asla yönetemeyeceği o kadar adrenalin ne olacak? Çocuğunuz bunlarla baş etmeyi öğrenebilir ama o an doğru an mı? Bu öğrenme için enerjiniz var mı? Onunla tekrar daha sakin bir oyun oynayıp sakinleşmesine yardım edecek vaktiniz var mı? Yoksa işler karışacak demektir. Kendisi için herşeyi yapmak istediğiniz o sevgili yavrunuz sizi üzen yoran hatta bazı anlarda istekleri tükenmeden üstünüze üstünüze gelen bir yabancı gibi. O üzülüyor sinirleniyor siz de… Bu artık mutlu bir hatıra değil. Elbette böyle anlarda olabilir buradan da bir şeyler öğrenilir ama sizin amacınız bu değildi.
Tüm bu kargaşa yerine kendiniz ve çocuğunuz için doğru seçimi yapın. Oyunu sadece çocuğunuz için oynamayın kendi seveceğiniz, o an ki durumunuza uygun bir oyun seçin. İlginizi çekiyorsa satranç ya da kutu oyunu oynayın. Bu tür oyunların bitme zamanı bellidir. Sizin eğlenmeniz çocuğunuzun odaklanmasını zaten kolaylaştırır. Zamanı yönetin. Oyun bittiğinde oyunun neden ve nasıl bittiğini bilsin. Birlikte planlayın ve mümkün oldukça karşılıklı bu plana uyun. İşler her zaman yolunda gitmez ama dürüstlük ve sevgi her zaman yol gösterir.